Pozostałe zagadnienia ustroju pieniężnego

Konstytucja PRL z dnia 22 lipca 1952 r. nie zajmowała się już kwestią ustroju pieniężnego, ani formą prawną jego regulacji normatywnej. Stan ten nie uległ zmianie ani po nowelizacji Konstytucji w 1976 r., ani w dalszych nowelizacjach, dokonywanych w latach osiemdziesiątych, aż do uznania jej za nie obowiązującą (w 1992 r.). Zagadniennia ustroju pieniężnego normowano jednak w drodze ustawowej. Wciąż bowiem obowiązywała ustawa z dnia 28 października 1950 r. o zmianie systemu pieniężnego (Dz. U. Nr 50, poz. 459). Natomiast pozostałe zagadnienia ustroju pieniężnego były regulowane w ustawach dotyczących prawa bankowego i statutu NBP (były to ustawy z 1960, 1975, 1982 i 1989 r.). Na ich podstawie i w celu wykonania Rada Ministrów, Minister Finansów i Prezes NBP wydawali akty wykonawcze, które zamykały system przepisów prawa o ustroju pieniężnym. W 1992 r. podjęto prace nad projektem ustawy kodyfikującym przepisy prawa ustroju pieniężnego i oddzielające od niej przepisy prawa bankowego (publicznego i prywatnego).

W ramach wykładu kursowego nie zajmujemy się źródłami międzynarodowego prawa waluto-wego. Jest ono związane z przynależnością danego państwa do określonego systemu (strefy) walu-towego i z członkowstwem w międzynarodowych organizacjach finansowych. Dla Polski jest to sprawa niedalekiej przyszłości. Problemy te są przedmiotem wykładów specjalistycznych (z podsta-wowej literatury przedmiotu poleca się zwłaszcza: E. Chrabonszczewska, Międzynarodowe organizacje finansowe, Warszawa 1992 i tejże, Europejski system walutowy, Warszawa 1992).