Traktat z Maastricht

Poprzedzi go utworzenie Europejskiego Systemu Banków Centralnych, który zastąpi dotychczasowy Europejski Fundusz Współpracy Walutowej oraz Komitet Prezesów Banków Centralnych. W trzecim etapie unii ma nastąpić ostateczne utrwalenie wzajemnych kursów walutowych krajów członkowskich oraz przejście do wspólnej i jednolitej polityki walutowej. Ma to nastąpić poprzez przeniesienie kompetencji do kształtowania polityki pieniężnej przez narodowe banki centralne na rzecz Europejskiego Systemu Banków Centralnych, a także przez przeprowadzenie interwencji w walutach krajów trzecich wyłącznie przez Radę ESBC, jak również przez przekazanie urzędowych rezerw walutowych ESBC i wprowadzenie jednolitej waluty w postaci ECU.

Założenia te są realizowane. W toku spotkania w grudniu 1991 r. w Maastricht osiągnięto porozumienie w sprawie unii gospodarzej i walutowej. Stanowi ono fragment traktatu o Unii Europejskiej, a jednocześnie jest korektą dotychczasowych przepisów Traktatu EWG i Jednolitego Aktu Europejskiego. Traktat z Maastricht reguluj e kwestie związane z terminami i warunkami wdrażania drugiego

itrzeciego etapu dochodzenia do unii walutowej. Traktat zobowiązał Komisję do przedstawienia po 1 stycznia 1994 r. Radzie Ministrów sprawozdania o wypełnieniu przez poszczególne państwa członkowskie warunków realizacji unii walutowej.

Traktat z Maastricht przewiduje powołanie dwóch instytucji realizujących dalsze etapy unii walutowej. Dla wypełnienia zadań drugiego etapu tworzy się Europejski Instytut Walutowy. Ma on przygotować warunki dla realizacji trzeciego etapu unii walutowej, w której jego funkcje przejmie Europejski System Banków Centralnych z Europejskim Bankiem Centralnym.