Zasady ogólne reglamentacji dewizowej

Ustawa z 15 lutego 1989 r. – Prawo dewizowe wprowadziła istotne zmiany zasad reglamentacji dewizowej w Polsce, niekiedy mówi się o zupełnie nowym podejściu tej ustawy, a nawet o zmianie filozofii państwa w tym zakresie.

1)Najistotniejszą zmianą jest odejście od ogólnej formuły, na której opierały się wcześniejsze regulacje, zakazujące generalnie dokonywania czynności dewizowych, a dopuszczające tylko te operacje, na które przepisy prawa wyraźnie zezwalały. Ustawa z 15 lutego 1989 r. – Prawo dewizowe odwróciła tę formułę, generalnie zezwalając na dokonywanie operacji dewizowych, wprowadzając od niej konkretne wyjątki (zakazy i ograniczenia). Można więc stwierdzić, że zasada ta zgodna jest z nową regułą naszego ustawodawstwa: co nie jest zabronione, jest dozwolone.

2)Zgodnie z ogólnymi regułami nowego ustawodawstwa gospodarczego, Prawo dewizowe z 1989 r. wprowadziło zasadę jednakowego traktowania podmiotów w obrocie dewizowym. Zlikwidowano tym samym istniejące dotychczas przywileje dla jednostek państwowych oraz dla podmiotów realizujących operacje handlu zagranicznego. Wprawdzie w obowiązującym ustawodawstwie dewizowym można dopatrywać się pewnej specyfiki regulacji dla osób fizycznych w stosunku do zasad obowiązujących podmioty gospodarcze, jednak różnice sa tu otyle nieistotne, że raczej potwierdzają, a nie naruszają wspomnianą wyżej zasadę rowności podmiotów w obrocie dewizowym.

3)W ustawodawstwie dewizowym Polski Ludowej obowiązywała zasada państwowego monopolu dewizowego. Jej filarem był obowiązek odsprzedaży państwu wszelkich wartości dewizowych. Nowa ustawa z 15 lutego 1989 r. zniosła ten obowiązek, przyznajac różnym podmiotom prawo wlasnosci wartości dewizowych, a tym samym złamała zasadę monopolu dewizowego państwa.

Leave a Reply

Kategorie
Wiercenie techniką diamentową Rcut.pl