W momencie zaciągania pożyczki drożeje kapitał krajowy, jednak jej spłata może w określonych okolicznościach stymulować wzrost gospodarczy, gdyż powoduje wypływ pieniądza od pożyczkodawców oraz potanienie kapitałów krajowych. Tak więc podstawowe skutki pożyczek wewnętrznych i zewnętrznych w momencie ich zaciągania i spłaty są z reguły przeciwne.
Wyróżnia się także pożyczki krótkoterminowe i długoterminowe. Pierwsze wiążą się przeważnie z przejściowymi trudnościami państwa (np. głęboki deficyt budżetowy) i obciążają spłatą pokolenie kredytobiorców. Mogą jednak zaowocować poważnym wzrostem podatków w momencie ich spłaty. Drugie podyktowane są z reguły finansowaniem przez państwo ogromnych, ważnych
społecznie zadań (np. obrona kraju w czasie wojny lub powojenna odbudowa), mogą też oznaczać rozłożenie ciężaru ich spłaty na następne pokolenia. Podkreśla się, że obciążanie przyszłych pokoleń spłatą pożyczki jest niespra-wiedliwe. Jednakże, przy odpowiedzialnej polityce finansowej i prawidłowym rozwoju gospodarczym spłata rat pożyczek długoterminowych może być mało odczuwalna dla społeczeństwa.
Pożyczki publiczne dzieli się z punktu widzenia ich spłaty na rentowe, jeśli nie mają ustalonego terminu wykupu i umarzalne, gdy podlegają wykupowi w określonej dacie lub w ratach.
W pewnych sytuacjach pożyczki publiczne ulegają mutacjom. Państwo, które znalazło się w wyjątkowo trudnej sytuacji decyduje się czasami na wprowadzenie pożyczki przymusowej.
Leave a reply