Wyjątkiem od zasady swobody ustalania cen jest ustalanie cen urzędowych przez organy państwowe w odniesieniu do niektórych kategorii towarów i usług. Jest to jeden z przejawów interwencji państwa w dziedzinie cen. Istnieją także inne formy interwencji w tej dziedzinie. Wynikają one z unormowań prawnych.
W Polsce regulacja problematyki cen pochodzi z okresu poprzedzającego powrót do gospodarki rynkowej (ustawa z 26 lutego 1982 r. o cenach, Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz¦ 195 z późn. zni.).
Nie jest to zgodne z założeniami gospodarki rynkowej. Obowiązująca wciąż ustawa o cenach z 1982 r. traktuje bowiem ceny umowne jako wyjątek od cen urzędowych i regulowanych, podczas gdy de facto i de iure sytuacja jest odwrotna: zasadą są ceny umowne, wyjątkiem zaś ceny urzędowe, a cen regulowanych nie ma w ogóle.
Interwencjonizm państwowy dotyczący cen urzędowych polega na tym, że ceny te są ustalane przez właściwe organy administracji państwowej (Radę Ministrów, Ministra Finansów i innych ministrów) oraz wojewodów, a także przez rady gmin. Ceny urzędowe ustala się tylko na niektóre środki spożycia i usługi, mające podstawowe znaczenie dla kosztów utrzymania lub ochrony zdrowia ludności, bądź dla kosztów wytwarzania, a także na podstawowe produkty rolne skupowane przez państwo. Ceny te ustala się na podstawie uzasadnionych kosztów ponoszonych przy produkcji i sprzedaży tych towarów oraz świadczenia usług, z uwzględnieniem zysku.
Leave a reply