Ocena strategii wiąże się z koniecznością odpowiedzi na pytanie: czy ma ona „pokrycie” w dostępnych przez organizację zasobach? Jedną z podstawowych trudności przy budowaniu strategii jest właśnie znalezienie punktu równowagi pomiędzy celami strategicznymi i zasobami. Bardzo często założenia w tej materii są zbyt optymistyczne, co jest powodem błędnego formułowania strategii i jej nieadekwatności do rzeczywistych możliwości realizacji.
Strategia oraz niezbędne do jej urzeczywistnienia zasoby określają stopień ryzyka, jakie musi być podjęte, aby mogła być ona zrealizowana.
Każda firma przyjmuje własny, odpowiedni dla siebie poziom ryzyka. Aby go zmierzyć, można stosować różne techniki matematyczne. Tilles proponuje badanie ilości zasobów (kluczowych dla realizacji strategii), do których nieprzerwany dostęp jest niezabezpieczony, czasu, na jaki zasoby te wystarczą, oraz proporcji pomiędzy zasobami posiadanymi przez firmę a pojedynczym przedsięwzięciem. Od wielkości tych wskaźników zależy stopień ryzyka związany z realizacją wybranej strategii.
Określenie horyzontu czasowego strategii wiąże się ściśle z celami, jakie pragnie się realizować. Powinny one dotyczyć okresu na tyle długiego, aby organizacja – jej uczestnicy – mogła cele te zaakceptować, przystosować się do nich. Horyzont czasowy posiada również znaczenie z punktu widzenia głównych przedsięwzięć organizacyjnych jeśli jest on dłuższy – pozwala na podejmowanie różnych posunięć taktycznych, jeżeli jest stosunkowo krótki, działania takie jak fuzje lub ewentualne przedsięwzięcia inwestycyjne muszą być realizowane niemal natychmiast.
Leave a reply