Formy prawne gospodarki finansowej podmiotów gospodarczych

Na ogół przyjmuje się, że gospodarka finansowa przedsiębiorstwa spełnia istotne funkcje informacyjne, kontrolne i stymulacyjne. Pozwala zarówno podmiotowi gospodarczmeu, jak i innym podmiotom, które mają dostęp do danych o gospodarce finansowej poznać w sposób syntetyczny, całościowy lub detaliczny stan finansów przedsiębiorstwa. Na tej podstawie można określić kondycję finansową przedsiębiorstwa, uchwycić występujące zagrożenia dla dalszego rozwoju oraz podejmować decyzje o charakterze strategicznymi bieżącym. Analiza gospodarki finansowej może zatem służyć kierowaniu prowadzoną działalnością, jak i oddziaływaniu na nią przez podmioty zewnętrzne, o ile istnieją ku temu powody (np. względy interwencjonizmu państwowego w gospodarce państwowej lub systemu zarządzania gospodarką narodową w gospodarce sterowanej normatywnie).

Ze względu na powyższe funkcje gospodarka finansowa podmiotu gospo-darczego wymaga określonej organizacji. Leży ona zarówno w interesie samego podmiotu gospodarczego, jak i jego kontrahentów, a także w interesie publicznym (ze względu na obowiązki publiczno-prawne podmiotu gospodarczego). Dlatego też organizacja gospodarki finansowej podmiotów gospodarczych podlega unormowaniu prawnemu. Wśród potencjalnych form prawnych organizacji gospodarki finansowej podmiotów gospodarczych wyróżnić można:

– księgowość handlową i podatkową,

– rachunkowość i sprawozdawczość finansową,

– normatywnie określony system finansowy danego podmiotu gospodarczego lub elementy tego systemu.

Formy te mogą występować łącznie-lub alternatywnie, przy czym podmioty gospodarcze zawsze obowiązuje określony system rachunkowości i sprawozdawczości finansowej. Czasami ma on charakter uproszczony i występuje w postaci księgowości handlowej lub podatkowej. Natomiast normatywnie określony system finansowy podmiotu gospodarczego oznacza zespół przepisów prawnych regulujących prawa i obowiązki tego podmiotu w zakresie gospodarki finansowej.