Próby integracji gospodarczej PoSski ze Wspólnotą Europejską! ich implikacje dla tworzenia nowego prawa finansowego w Polsce po 1989 r. Zmiana ustroju politycznego w Polsce pociągnęła za sobą potrzebę dokonania zmiany typu gospodarki. Politycznej deklaracji nowych sił politycznych, iż Polska zmierzać będzie ku gospodarce rynkowej nie towarzyszył szczegółowy program reform gospodarczych. Jego założenia znalazły wyraz w tzw. planie Balcerowicza, który został ogłoszony w październiku 1989 r. jako „Program Gospodarczy” rządu. Natomiast jeszcze wcześniej, bowiem w dniu 19 września 1989 r. została podpisana w Warszawie umowa między Polską (wówczas jeszcze formalnie PRL) a Europejską Wspólnotą Gospodarczą (nazwa ta uległa zmianie w 1991 r. na skutek postanowień traktatu z Maastricht) w sprawie handlu oraz współpracy handlowej i gospodarczej (Dz. U. Nr 38, poz. 214) i obowiązywała od
Zawarcie powyższej umowy miało wielostronne znaczenie. Akcentowało przede wszystkim, że Polska zrywa ostatecznie z udziałem w RWPG (formalnie wówczas jeszcze istniejącym) i zamierza kształtować swą przyszłość polityczną i gospodarczą w oparciu o układy z EWG, a więc organizacją, wokół której tworzyła się szersza perspektywa stworzenia zjednoczonej gospodarczo Europy. Podkreślono to wyraźnie w preambule Umowy, gdzie dano wyraz również temu, że zawarcie umowy jest możliwe dzięki członkostwu Polski w GATT oraz w Międzynarodowym Funduszu Walutowym i w Banku Światowym. Przedmiotem umowy były postanowienia w dziedzinie handlu i współpracy handlowej oraz – co może jest jeszcze bardziej istotne – w dziedzinie współpracy gospodarczej. Umowa stwarzała więc podstawę dla kształtowania się w Polsce nowej i zasadniczo różnej od dotychczasowej – perspektywy międzynarodowej współpracy gospodarczej. Umowa nie nakładała na Polskę w sposób formalny obowiązków w zakresie dostosowania gospodarki polskiej do wymogów współpracy określonej umową, lecz było to oczywistą konsekwencją podpisania i ratyfikowania umowy.
Leave a reply