W przypadku, gdy w toku postępowania odwoławczego, organ rozpatrujący odwołanie stwierdzi, że zobowiązanie podatkowe zostało ustalone w kwocie niższej, niż wynika to z obowiązujących przepisów, zwraca sprawę organowi podatkowemu pierwszej instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego oraz zmiany w tym zakresie dotychczasowej decyzji. Od nowej decyzji służy także odwołanie, które podlega rozpatrzeniu łącznie z odwołaniem wniesionym od decyzji ustalającej pierwotny wymiar.
Specyfika weryfikacji ustaleń w zakresie wymiaru zobowiązania podatkowego polega również na tym, że obliczenie dokonane przez płatnika może być przemiotem sprostowania dokonanego przez organ podatkowy na żądanie podatnika. Sprostowania dokonuje się w formie decyzji, od której służy odwołanie (art. 175 § 1 k.p.a.).
Spośród nadzwyczajnych środków wzruszenia ostatecznych decyzji podat-kowych szczególna rola przypada skardze do NSA. Jest to obecnie trwały już element praktyki podatkowej, która z instytucji tej korzysta bardzo często. Dzieje się tak dlatego, że działalność orzecznicza NSA w sprawach podatkowych spełniła oczekiwania społeczne. NSA w bardzo licznych przypadkach stwierdza naruszenie prawa materiialnego lub procesowego przy podejmowaniu decyzji podatkowych. Wykształciło się już także poważne orzecznictwo podatkowe NSA, z którego częściej jednak korzystają podatnicy niż organy podatkowe. Wobec powszechnie ocenianego negatywnie stanu prawa podatkowego (materialnego i formalnego) NSA przypadła istotna rola interpretatora prawa podatkowego. Wiele orzeczeń NSA jest doskonałym tworzywem dla zmiany lub projektowania nowych przepisów prawa podatkowego.
Leave a reply