Państwo osiąga dochody także z szeregu innych źródeł, o różnym znaczeniu i charakterze. Większość tych dochodów regulowana jest przepisami nie należącymi do prawa finansowego, lecz do innych gałęzi prawa. Należą do nich przykładowo: dochody z kar pieniężnych i grzywien, tzw. prawo kaduka (tj. z tytułu spadków nieobjętych), z darowizn, z mienia wydobytego z morza lub wyrzu-conego na brzeg morza, odszkodowań wojennych, umorzenia długów. Dochody te mają jednak z reguły albo marginesowe znaczenie finansowe, albo występują rzadko i można je potraktować jako wyjątkowe.
POJĘCIE ORAZ ZAKRES FINANSÓW l PRAWA FINANSOWEGO SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO
Od 27 maja 1990 r. wprowadzono w Polsce samorząd terytorialny jako model organizacyjno-ustrojowy funkcjonowania jednostek lokalnych. Jego istotą jest przyznanie jednostkom lokalnym określonej niezależności od państwa, repre-zentowanego przez władzę centralną. Atrybutami tej niezależności są przede wszy-stkim: osobowość prawna, możliwość wyłaniania przez społeczności lokalne w demokratycznych wyborach własnej reprezentacji (władzy lokalnej), prawo samo-rządu do własnego majątku, własne kompetencje samorządu oraz względnie nie-zależna gospodarka finansowa, którą w uproszczeniu nazwać można finansami lokalnymi.
Wychodząc z tego założenia można stwierdzić, że finanse lokalne są to publiczne zasoby pieniężne samorządu terytorialnego, operacje tymi zasobami oraz normy prawne je regulujące. Tym samym ostatni człon tej definicji można nazwać prawem finansowym samorządu terytorialnego.
Istotą finansów samorządu terytorialnego jest ich odrębność (niezależność) od finansów państwa. Oznacza to, że w omawianym modelu zrywa się z zasadą jednolitego funduszu środków, zarządzanego z jednego ośrodka dyspozycyjnego w państwie. Wspomniana odrębność finansów samorządu terytorialnego jest jednak zawsze względna, gdyż finanse lokalne w żadnym współczesnym kraju nie mogą być w pełni autonomiczne, a więc w pełni zdecentralizowane.
Leave a reply