Pani Maria opracowując biznesplan dla swojego przedsiębiorstwa myślała nie tylko o tym, aby na jego podstawie przekonać bank do sfinansowania jej pomysłu (choć było to formalnym wymogiem stawianym przez bank każdemu potencjalnemu kredytobiorcy). Pani Jodłowska pragnęła dowiedzieć się także, czy jej przedsięwzięcie będzie opłacalne, czy warto jej zwolnić się z dotychczasowej posady, jakie kroki powinna przedsięwziąć, aby wdrożyć swój pomysł w życie, jaka powinna być kolejność działań prowadzących do uruchomienia planowanej firmy itd.
Historia pani Jodłowskiej uczy również, że funkcją planu jest szczegółowe określenie niezbędnych zasobów (rzeczowych, finansowych i ludzkich), które mają być wykorzystane w dalszym działaniu firmy, oraz dostosowanie możliwości ich pozyskania i wykorzystania do warunków otoczenia, w których przedsiębiorstwo ma funkcjonować. W takim ujęciu planowanie jest tworzeniem (budową), a nie jedynie przewidywaniem przyszłości [Ackoff, 1981, s. 35].
Kompleksowy proces planowania jest sekwencyjny i obejmuje: prognozowanie, programowanie i tworzenie planu. Prognozowanie polega na naukowym przewidywaniu przyszłych zjawisk i procesów. Prognoza jest informacją o najbardziej prawdopodobnym kształcie przyszłości. Plan, jako zbiór decyzji, zakłada aktywne kształtowanie rozwoju firmy i oddziaływanie na rozwój w kierunkach uznanych za pożądane. Z tego punktu widzenia można zatem stwierdzić, że biznesplan pani Jodłowskiej był bardziej prognozą, niż czystym planem działania nowo powstającej firmy, bowiem pani Maria starała się rozpoznać, jaka będzie przyszłość, mniej natomiast uwagi poświęciła projektowaniu przyszłych działań.
Leave a reply