Agregacja informacji wysoka niska niska w stosunku do planowania strategicznego. Następuje w nim także ukształtowanie relacji pomiędzy działalnością bieżącą i perspektywiczną z punktu widzenia obranych celów.
Strategiczne planowanie działania przedsiębiorstwa rozpoczyna się po ustaleniu domeny, strategii konkurencji oraz sformułowaniu w zarysie strategicznych przedsięwzięć. Tutaj „przecinają się” różne systemy (rodzaje) planowania. Pole planu operacyjnego staje się tym węższe, im bardziej planowanie strategiczne przedsięwzięć jest skonkretyzowane (szczegółowe).
Reasumując należy więc stwierdzić, że nie można wytyczyć ścisłych granic merytorycznych między planowaniem strategicznym, taktycznym i operatywnym. Są to częściowo przesunięte względem siebie instrumenty zarządzania i należy stosować je tak, aby w zależności od aktualnej sytuacji firmy były jak najbardziej efektywne. Podana wyżej formalna reguła działania jest ukierunkowana następująco: wszystkie przedsięwzięcia, które są decydujące dla strategii przedsiębiorstwa, muszą być konkretyzowane w planowaniu strategicznym, wszystkie pozostałe są przedmiotem planowania taktycznego i operacyjnego.
Z tych rozważań wynika formalna charakterystyka planowania operacyjnego. Jego przedmiotem są te wszystkie decyzje, które w różnych obszarach działania przedsiębiorstwa muszą być podejmowane na bieżąco, aby terminowo i skutecznie realizować strategię oraz zapewnić przetrwanie i rozwój firmy. Planowanie strategiczne szkicuje perspektywy rozwoju, a planowanie operacyjne określa konkretne sposoby realizacji tych zamierzeń.
Leave a reply