Gospodarka budżetowa – kontynuacja

Mimo ważnych motywów tego przepisu, mającego ochraniać interesy budżetu państwa, można uznać go za sprzeczny z ustawą o samorządzie terytorialnym, a tym samym poważnie godzący w uprawnienia gmin do samodzielnego i odpowiedzialnego kształtowania przez ich rady struktury organizacyjnej gospodarki budżetowej jednostek lokalnych.

Pomijając powyższą sprzeczność, generalnie można stwierdzić, że obowiązujące ustawodawstwo daje gminom prawo swobodnego wyboru nie tylko form organizacyjnych, ale także sposobów i metod realizacji zadań lokalnych. Mogą one mieć zarówno publiczno-prawny, jak i cywilno-prawny charakter.

Dlatego określone zadania publiczne o charakterze lokalnym mogą być realizowane także w innych formach organizacyjno-prawnych, niż omówione formy organizacyjne budżetowania brutto i netto. Przykładowo, gminy mogą m.inn.:

-zlecać wykonanie zadań osobom fizycznym lub prawnym, w oparciu o cywilnoprawne umowy zlecenia, umowy o dzieło, umowy ajencyjne, umowy o roboty budowlane itp.

-tworzyć spółki prawa handlowego lub być ich udziałowcami

-organizować inne przedsięwzięcia społeczne (np. socjalne, kulturalne, oświatowe, sportowe itp.) lub gospodarcze albo brać w nich udział. Chodzi tu o działalność w takich formach organizacyjno-prawnych, jak: fundacje, stowarzyszenia, spółdzielnie, instytucje ubezpieczeniowe, banki komunalne itp.

-wspólnie z innymi gminami organizować zaspokajanie potrzeb lokalnych, np. przez tworzenie związków międzygminnych, zlecać w tym zakresie zadania do realizacji innym gminom, zawierać z organami administracji państwowej kontrakty administracyjno – prawne na realizację określonych zadań.

Do 1993 r. gminy mogły, w oparciu o ogólną formułę art. 9, ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym,”… prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, jeśli wwymagają tego potrzeby społeczne”.