Obowiązkowe minimalne rezerwy instytucji bankowych

Stopa dyskontowa jest odmianą stopy procentowej. Określa ona wysokość wynagrodzenia banku za upłynnienie wierzytelności, czyli za ich dyskontowanie. Wyznaczanie i zmiany stopy dyskontowej mają na celu wpływanie na strukturę kosztów kredytów zaciąganych przez przedsiębiorstwa i na ich rentowność.

Operacje otwartego rynku oparte są na uprawnieniu banku centralnego do zakupu i sprzedaży papierów wartościowych o stałym oprocentowaniu. Zakup tych papierów od posiadacy powiększa aktywa banku centralnego oraz obieg pieniądza

wkładowego. Operacje otwartego rynku wpływają na osiąganie równowagi pomiędzy popytem i podażą funduszów krótkoterminowych w ramach potencjału kredytowego banków komercyjnych.

Obowiązkowe minimalne rezerwy instytucji bankowych stanowią aktywa, które te instytucje są obowiązane utrzymywać w banku centralnym odpowiednio do określonego stosunku procentowego zobowiązań. Rezerwy te stanowią zarówno pokrycie obowiązkowe tworzone przez banki komercyjne pieniądza wkładowego, jak i narzędzia regulowania obiegu tego pieniądza. Są więc narzędziem kontroli akcji kredytowej aparatu bankowego.

Interwencjonizm w zakresie transakcji obrotu dewizowego ma na celu regulowanie stałości kursów dewizowych oraz kontrolowanie ruchu kapitałów krótkoterminowych.

Od 1945 r. centralnym bankiem państwa w Polsce jest NBP. Zakres jego zadań i organizacji zmienił się kilkakrotnie od 1989 r. Potem jego sytuację prawną określiły ustawy z dnia 31 stycznia 1989r. (o NBP i Prawo bankowe). Status prawny NBP jest wciąż doskonalony, ponieważ chodzi o jego pełne dostosowanie do innych centralnych banków państwowych działających w krajach o gospodarce rynkowej.