Nazwa „bank” pochodzi od włoskiego słowa „banco” oznaczającego kontuar, przy którym średniowieczni handlarze zajmowali się wymianą pieniędzy. Zajmowali się oni przekazywaniem pieniędzy (wkładów) od jednego klienta do drugiego, także w innych miejscowościach. Klienci deponowali bowiem u bankierów pieniądz kruszcowy, w zamian zaś otrzymywali weksel na bankiera w innym mieście. Były to tzw. domy handlowe. Najstarsze z nich powstały w Genui, Wenecji, Mediolanie, Amsterdamie, Hamburgu i Rotterdamie. Czynności bankierskie zaliczano do czynności handlowych,poddając je regułom prawa handlowego. Wzrost obrotów pieniężnych prowadził do rozwoju banków i czynności bankowych. Przyczyniły się do tego m.in. rozwój spółdzielczości, poczty, samorządu terytorialnego oraz ubezpieczeń. W tych obszarach zaczęły bowiem powstawać nowe instytucje bankowe. Pojawienie się z kolei pieniądza papierowego doprowadziło do wzrostu znaczenia tzw. banków biletowych. Łączyły one już różne czynności bankowe, związane nie tylko z pośrednictwem w wymianie pieniędzy. Prowadzona przez banki działalność emisyjna musiała podlegać pewnym ograniczeniom i centralnemu regulowaniu, co stało się zaczątkiem powstania banków emisyjnych, a następnie centralnego banku państwa.
XX wiek zmienił oblicze bankowości. Kapitalizm monopolistyczny nie ominął również banków, które zaczęły wprowadzać do przedsiębiorstw kapitał bankowy, tworzyć nowe przedsiębiorstwa, doprowadzać do upadłości jedne przedsiębiorstwa i uczestniczyć w sanowaniu gospodarki innych przedsiębiorstw.
Leave a reply