Kolejny etap kontroli – pomiar stanu rzeczywistego – jest trwałym, powtarzalnym procesem, którego częstotliwość i zakres zależą od rodzaju mierzonej działalności. Przykładowo, poziom toksycznych oparów w lakierni mebli był kontrolowany w sposób ciągły (wymagały tego normy ochrony środowiska oraz system wynagrodzeń pracowników lakierni – dodatki płacowe za szkodliwe warunki pracy), natomiast wartość aktywów MEBLEX-u raz czy dwa razy do roku, przy okazji przygotowywania bilansu firmy.
Chociaż nie zawsze da się to przeprowadzić, mierzenie wykonywania założonych zadań powinno być tak realizowane, aby odchylenia można było wykrywać z wyprzedzeniem i aby dało się ich uniknąć stosując odpowiednie środki korygujące. Menedżerowie, chcąc mieć pewność, że ocena stanu rzeczywistego mierzona przez określone normy jest poprawna, powinni zwracać uwagę na przedstawione niżej aspekty.
/, Aktualność otrzymywanych informacji – użyteczność informacji w kontroli zależy od tego, czy są one przekazywane na czas i dotyczą spraw bieżących systemy kontroli muszą natychmiast informować o odchyleniach. Biernacki żądał od kierowników zakładów informacji o zyskowności sprzedaży oraz stopie zwrotu z inwestowanego kapitału raz na kwartał. Wiedział bowiem, że dane za dłuższe okresy mogą „ukryć” niektóre nadmierne koszty, kumulujące się w krótszym czasie, lub też trudniej byłoby mu ocenić sezonowość sprzedaży i możliwość podejmowania przyszłych decyzji o planie produkcji oraz upłynniania zapasów wyrobów gotowych.
Leave a reply