Dla odpowiedzialności za wykroczenia celne nie ma znaczenia, czy zostały one popełnione z winy umyślnej, czy nieumyślnej, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
Przestępstwa celne są rodzajem przestępstw skarbowych, które ustawa karna skarbowa definiuje jako czyny społecznie niebezpieczne, zagrożone pod groźbą kary pozbawienia wolności, ograniczenia wolności lub grzywny. Mogą być one popełnione wyłącznie z winy umyślnej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. W związku z liberalizacją ustawy karnej skarbowej w 1990 r. – przestępstwa celne są zagrożone wyłącznie karą grzywny (jako karą zasadniczą) oraz karami dodattkowymi: pozbawienia praw publicznych, zakazu zajmowania określonych stanowisk lub prowadzenia określonej działalności, czy wykonywania zawodu, przepadku rzeczy oraz podania wyroku sądu do publicznej wiadomości w szczególny sposób.
Powyższe zasady ogólne nie rozstrzygają wprost lecz są zaledwie pomocne przy kwalifikacji czynów naruszających prawo celne do grupy wykroczeń lub przestępstw celnych. Tym bardziej, że kolejne nowelizacje ustawy karnej skarbowej szły w kierunku zmniejszania zakresu stosowania kary pozbawienia wolności. Stąd przy rozróżnianiu wykroczeń i przestępstw celnych nie można posługiwać się generalnie sankcją karną za ich popełnienie lecz należy analizować poszczególne przepisy rozdziału 2 ustawy „Przestępstwa i wykroczenia w zakresie ceł i obrotu towarowego z zagranicą”. Analiza ta skłania do wyciągnięcia wniosku, że uznanie przez ustawodawcę określonego czynu niedozwolonego za przestępstwo lub wykroczenie celne zależy od wysokości kwoty cła narażonego na uszczuplenie lub od wartości towaru o ograniczonym wywozie lub przywozie. Przy tym należy zauważyć, że górna granica kar grzywny w większości przestępstw celnych została podniesiona z 6-krotnej wartości towaru lub cła, które sprawca powinien uiścić, do ich 10-krotnej wartości. W oparciu o powyższe uwagi można uznać, że ustawa karna skarbowa określa 6 przestępstw celnych i 8 wykroczeń celnych.
Leave a reply