Układ Europejski przewiduje w swych postanowieniach dotyczących współpracy finansowej udzielanie Polsce czasowej pomocy finansowej ze strony Wspólnoty w formie subwencji i kredytów, przeznaczonych na przyspieszenie przemian gospodarczych w Polsce, a także na udzielenie Polsce pomocy w przezwyciężeniu gospodarczych i społecznych skutków przekształceń strukturalnych. Ustalono etapy i źródła pomocy finansowej. Przewidziano także potrzebę koordynacji pomocy udzielanej Polsce z innych źródeł. Jednocześnie postanowiono, że udzielenie pomocy będzie poprzedzone przedstawieniem przez Polskę do akceptacji Wspólnoty programów (mających poparcie MFW) mających na celu doprowadzenie do wymienialności złotego i do restrukturyzacji gospodarki polskiej. Znane są już pierwsze efekty owej pomocy {patrz szerzej J. Głuchowski).
Zadania w zakresie harmonizacji polskiego prawa finansowego z prawem Wspólnoty w świetle zawartych umów oraz zabiegów o członkostwo we Wspólnocie Europejskiej
Harmonizowanie przez Polskę prawa kraj owego z prawem Wspólnoty należy widzieć w dwóch płaszczyznach. Po pierwsze, Polska ma określone postanowieniami umowy o stowarzyszeniu ze Wspólnotą obowiązki w dziedzinie zbliżenia przepisów prawa polskiego do prawa Wspólnoty. Dotyczą one tylko niektórych fragmentów prawa Wspólnoty. Po drugie zaś, Polska nie ma natomiast na razie formalnego obowiązku zbliżenia prawa krajowego do prawa Wspólnoty w pozostałym zakresie (tj. nie wymienionym w umowie o stowarzyszeniu). Jest jednak oczywistym, że poważne myślenie o uzyskaniu członkostwa we Wspólnocie stanie się możliwe, gdy polskie prawo krajowe będzie zharmonizowane z prawem Wspólnoty. Wobec tego zadania legislacyjne w zakresie tworzenia nowego prawa finansowego w Polsce trzeba widzieć nie tylko z punktu widzenia związanego z przechodzeniem do gospodarki rynkowej, lecz także z bliższej i dalszej perspektywy zabiegów integracyjnych ze Wspólnotą.
Leave a reply