Podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą ma najczęściej możliwość wyboru formy organi- zacyjno-prawnej działalności gospodarczej, co wynika z zasady wolności gospodarczej. Nie zawsze jednak wybór ten jest pełny, a czasami nie ma go wcale lub jest ograniczony poprzez wskazania normatywne obowiązujące podejmującego działalność gospodarczą. Państwo narzuca obowiązek zastosowania do określonego rodzaju działalności (np. w sferze bankowości i ubezpieczeń formę prawną spółki akcyjnej) lub przez określone podmioty (państwowe, spółdzielcze, zagraniczne) formy prawnej wskazanej w ustawie. Obowiązuje również zakaz używania określonej formy prawnej (np. przedsiębiorstwa państwowego przez podmioty niepaństwowe, spółdzielni przez podmioty państwowe itd.). Przyczyny tego stanu rzeczy są różne. Dotyczą one zarówno ochrony prawnej konsumenta (np. usług ubezpieczeniowych i bankowych), jak i ochrony interesów krajowych (np. wobec inwestorów zagranicznych), a także innych względów (np. z przeświadczenia o większej efektywności jednej formy nad innymi lub ze względów własnościowych).
Problematyka ustrojowa podmiotów gospodarczych nie należy do zakresu prawa finansowego, chociaż nie jest całkowicie obojętna dla rozwiązań prawno-fi-nansowych. Każdy podmiot gospodarczy prowadzi bowiem w ramach swej działalności gospodarkę finansową. Jej istota przejawia się w gromadzeniu, podziale i wykorzystaniu zasobów pieniężnych przeznaczonych na osiąganie celów przed-siębiorstwa.
Leave a reply