Harmonizacja przepisów prawa podatkowego w ramach Wspólnoty

W 1991 r. podjęto dyrektywę o zapobieganiu wykorzystywania systemu bankowego do prania brudnych pieniędzy. Wprowadzono przy tym obowiązek identyfikowania uczestników operacji kwotami wyższymi od 15 tys. ECU. Natomiast w 1992 r. podjęto dyrektywy dotyczące kredytu hipotetycznego, tzw. dużych kredytów oraz gwarancji dla depozytów w instytucjach kredytowych i ubezpieczeniowych.

Wymienione wyżej działania prawne nie tworzą jeszcze pełnej harmonizacji przepisów prawa bankowego w ramach Wspólnoty, lecz w poważnym stopniu przybliżają kraje członkowskie do tego celu. Należy spodziewać się, że dalszy postęp w tej dziedzinie będzie zależał od realizacji drugiego etapu unii walutowej.

Harmonizacja przepisów prawa podatkowego w ramach Wspólnoty

Realizacja idei wspólnego rynku wymagała przyjęcia zasady swobody prze-pływu towarów, usług, kapitałów i osób. Stało się jasnym, że bez odpowiednich rozwiązań w zakresie prawa celnego i podatkowego oraz dewizowego i bankowego idea ta nie ma szans realizacji. Stąd też potrzeba harmonizacji krajowych systemów podatkowych stała się koniecznością.

W traktacie tworzącym EWG znalazły się postanowienia, które miały na celu zapobiec dysktryminacji lub uprzywilejowaniu podatkowemu w zakresie związanym z przepływem towarów (art. 95-98). Jednocześnie zobowiązano Komisję do zbadania możliwości zharmonizowania w ramach Wspólnoty i z korzyścią dla jej członków prawodawstwa podatkowego dotyczącego podatku od obrotu oraz podatków od spożycia (akcyz). Komisja miała przedstawić wnioski w tej sprawie Radzie Ministrów, dla podjęcia przez nią stosownych decyzji.

Zobowiązanie Komisji stało się podstawą do powierzania różnym grupom roboczym zadania opracowania koncepcji harmonizacji systemów podatkowych.