Dyrektywy Bankowe w sprawie harmonizacji przepisów prawnych

W 1967 r. powołano urząd Komisarza Wspólnot Europejskich ds. instytucji finansowych. W 1973 r. wydano dyrektywę w sprawie zniesienia ograniczeń w swobodzie otwierania oddziałów i swobodnego świadczenia usług w formie własnych działań banków i innych instytucji finansowych. W szczególności chodziło o to, aby obywatele państw członkowskich Wspólnoty nie byli dyskryminowani przy wydawaniu zezwoleń na prowadzenie działalności bankowej. W 1973 r. podjęto również tzw. Pierwszą Dyrektywę Bankową w sprawie harmonizacji przepisów prawnych dotyczących podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe. Zaliczono do nich takie instytucje, które jednocześnie pozyskują zwrotne fundusze i udzielają kredytów. Na tej podstawie zobowiązano do aktualizacji listy instytucji kredytowych. Ustalono również współczynniki obserwacji wyposażenia kapitałowego instytucji kredytowych.

W 1983 r. podjęto dyrektywę w sprawie nadzoru nad instytucjami kredytowymi. Nadzór powierzono władzom kraju macierzystego. W 1986 r. podjęto dyrektywę w sprawie publikowania sprawozdań finansowych instytucji kredyto-

W 1987 r. Komisja wydała dwa zalecenia, które miały zapobiec nadmiernej koncentracji kredytów i zwiększeniu ryzyka ich zwrotu, a także poświęcone wpro-wadzeniu obowiązku dodatkowych ubezpieczeń wypłacalności depozytów.

W 1989 r. kolejne dyrektywy poświęcono sprawie funduszy własnych instytucji kredytowych oraz współczynnika wypłacalności instytucji kredytowych. Podjęto również Drugą Dyrektywę Bankową w sprawie harmonizacji przepisów prawa bankowego w zakresie dotyczącym udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności bankowej.

W 1990 r. nastąpiła nowelizacja dyrektywy z 1987 r. w sprawie warunków udzielania kredytów konsumpcyjnych. Ustalono w niej jednakową metodę wyliczania procentowej i niezmiennej stopy oprocentowania kredytu konsumpcyjnego. Ponadto w 1990 r. Komisja wydała zalecenie o prowizjach w nadgranicznym transferze walut.