Perspektywa członkostwa Polski we Wspólnocie Europejskiej

Perspektywa członkowstwa Polski we Wspólnocie Europejskiej w pełni uzasadnia szersze niż dotychczas włączenie problematyki finansów publicznych Wspólnoty do zakresu wykładu kursowego polskiego prawa finansowego. Jest ona bowiem, częścią wcześniej już wyodrębnionego dla celów naukowych międzyna-rodowego prawa finansowego (patrz szerzej J. Głuchowski, Międzynarodowe prawo i stosunki finansowe, Białystok 1993).Staje się także coraz częściej przedmiotem specjalizacji naukowej (por. licznie powoływane tutaj prace A. Komara).

Regulacja prawna zagadnień finansów publicznych w prawie Wspólnoty Europejskiej zawarta w postanowieniach traktatu tworzącego EWG i aktach mody-fikujących jest ujęta w różnych miejscach traktatu, ponieważ charakter owych regulacji nie jest jednolity. Z jednej strony dotyczą one ustanowienia pewnych rozwiązań, które odnoszą się bezpośrednio do finansowania Wspólnoty (np. go-spodarka budżetowa, fundusze, banki, polityka itd.). Z drugiej zaś strony regulacje te wyznaczają pewne wzorce zachowań, stanowiące wskazówki dla tworzenia prawa krajowego w państwach członkowskich Wspólnoty (np. harmonizacja podatkowa i celna, udzielanie pomocy finansowej dla przedsiębiorstw publicznych.

Dla Polski, do czasu osiągnięcia pełnego członkostwa we Wspólnocie, ważniejsze wydają się być obecnie właśnie te drugie regulacje, ponieważ Układ Europejski odwołuje się właśnie do nich i zobowiązuje Polskę do stopniowej harmonizacji prawa krajowego z prawem Wspólnoty (patrz szerzej rozdział 2). Nie oznacza to, iż nie są dla nas interesujące rozwiązania finansowo-prawne bezpośrednio regulujące funkcjonowanie finansów publicznych w ramach Wspólnoty. Przedstawiamy je poniżej w dużym skrócie, jaki jest uzasadniony charakterem kursowego wykładu finansów i prawa finansowego.