Pojęcie banku i jego charakter prawny

Nazwa „bank” pochodzi od włoskiego słowa „banco” oznaczającego kontuar, przy którym średniowieczni handlarze zajmowali się wymianą pieniędzy. Zajmowali się oni przekazywaniem pieniędzy (wkładów) od jednego klienta do drugiego, także w innych miejscowościach. Klienci deponowali bowiem u bankierów pieniądz kruszcowy, w zamian zaś otrzymywali weksel na bankiera w innym mieście. Były to tzw. domy handlowe. Najstarsze z nich powstały w Genui, Wenecji, Mediolanie, Amsterdamie, Hamburgu i Rotterdamie. Czynności bankierskie zaliczano do czynności handlowych,poddając je regułom prawa handlowego. Wzrost obrotów pieniężnych prowadził do rozwoju banków i czynności bankowych. Przyczyniły się do tego m.in. rozwój spółdzielczości, poczty, samorządu terytorialnego oraz ubezpieczeń. W tych obszarach zaczęły bowiem powstawać nowe instytucje bankowe. Pojawienie się z kolei pieniądza papierowego doprowadziło do wzrostu znaczenia tzw. banków biletowych. Łączyły one już różne czynności bankowe, związane nie tylko z pośrednictwem w wymianie pieniędzy. Prowadzona przez banki działalność emisyjna musiała podlegać pewnym ograniczeniom i centralnemu regulowaniu, co stało się zaczątkiem powstania banków emisyjnych, a następnie centralnego banku państwa.

XX wiek zmienił oblicze bankowości. Kapitalizm monopolistyczny nie ominął również banków, które zaczęły wprowadzać do przedsiębiorstw kapitał bankowy, tworzyć nowe przedsiębiorstwa, doprowadzać do upadłości jedne przedsiębiorstwa i uczestniczyć w sanowaniu gospodarki innych przedsiębiorstw.