Rachunki – zasady wystawiania i przechowywania

Przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych upoważniają Ministra Finansów do wprowadzenia obowiązku prowadzenia ksiąg przez określone grupy podatników oraz do określenia rodzajów ksiąg i szczegółowych warunków ich prowadzenia. Mają one bowiem służyć jako dowód do ustalenia zobowiązań podatkowych.

Podatnicy obowiązani są przede wszystkim prowadzić księgi rachunkowe (rozporządzenie Ministra Finansów z 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości, Dz. U. Nr 10, poz. 35 i Nr 124, poz. 554 zm.: z 1992 r. Nr 96, poz. 476, z 1993 r. Nr 46, poz. 208). Księgi te zastąpiły dawniejsze księgi handlowe i podatkowe. Mają jednak przeznaczenie szersze niż tylko dla celów podatkowych.

W związku z wprowadzeniem podatku od towarów i usług zasady dokumentowania, ewidencjonowania i księgowego ujęcia zarówno zakupu i sprzedaży, jak i naliczania i rozliczania z budżetem uległy zmianie. Dokumentami uprawniającymi do ustalania kwoty podatku obniżającej kwotę podatku należnego (od towarów i usług) są faktury VAT stwierdzające nabycie towarów i usług oraz dokumenty odprawy celnej. Wszyscy podatnicy podatku od towarów i usług są zobowiązani do ewidencjonowania sprzedaży towarów i usług, a także darowizn i przekazania, zamiany towarów oraz zaliczek, zadatków i przedpłat, odrębnie zaś ewidencjonowania zakupu towarów i usług oraz podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

Drugą formę stanowi podatkowa księga przychodów i rozchodów. Obo-wiązek jej prowadzenia spoczywa na osobach fizycznych i spółkach cywilnych wykonujących pozarolniczą działalność gospodarczą, a także działalność w zakresie wolnych zawodów. Dotyczy to również osób wykonujących działalność na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach zlecenia, a także osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Leave a Reply