W części V Układu Europejskiego odrębny rozdział (III) poświęcono zbliżaniu przepisów prawnych stron Układu. Uznano bowiem, że istotnym warunkiem wstępnym integracji gospodarczej Polski ze Wspólnotą jest zbliżanie istniejącego i przyszłego ustawodawstwa Polski do ustawodawstwa istniejącego we Wspólnocie. Polska zobowiązała się podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia zgodności jej przyszłego ustawodawstwa z prawem Wspólnoty. Postanowiono, że zbliżanie przepisów prawnych obejmie w szczególności następujące dziedziny: prawo celne, prawo o spółkach, prawo bankowe, rachunkowość i podatki, usługi finansowe, pośredni system opodatkowania, zasady konkurencji oraz inne, nie wiążące się bezpośrednio z finansami publicznymi. Wspólnota zobowiązała się udzielić Polsce wszechstronnej pomocy technicznej w realizacji zadań związanych z harmonizacją prawa.
Reformy polskiego prawa celnego i prowadzonej na jego podstawie polityki celnej wymagają w szczególności następujące jego przepisy: art. 3 ustawy z 1989 r. (wprowadzenie strefy wolnego handlu z krajami Wspólnoty), 2) art. 4 ustawy (zniesienie przez Polskę ceł na towary importowane ze Wspólnoty), 3) art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 (zniesienie ograniczeń ilościowych importu towarów pochodzących ze Wspólnoty), 4) art. 9 ustawy po zmianie z 1991 r. (zniesienie ograniczeń czasowych oraz ilościowych w stosunku do towarów importowanych ze Wspólnoty), 5) rozdział 7a ustawy po zmianach w 1991 r. (protekcjonizm państwowy w zakresie ochrony przed konkurencją zagraniczną), 6) art. 98 i nast. ustawy (dopuszczenie możliwości składania wniosków o wszczęcie postępowania antydumpingowego przez podmiot prawny podlegający jurysdykcji prawa Wspólnoty), 7) art. 91 i nast. ustawy (przyjęcie zasady, że wobec podmiotów polskich może być stosowane postępowanie antydumpingowe według prawa Wspólnoty i przez organy Wspólnoty).
Leave a reply