Kwestie organizacji budżetu i procedury budżetowej w gminach uregulowane zostały ustawą o samorządzie terytorialnym z 8 marca 1990 r. (Dz. U. Nr 16, poz- 96 zpóźn. zm.) oraz ustawą z 5 stycznia 1991 r. Prawo budżetowe (tekst jedn. Dz. U. Nr 72, poz. 344 z 1993 r.), a także kilkoma aktami prawnymi o charakterze wykonawczym. Ustawodawca przyjął przy tym metodę regulacji kompleksowej, w zasadzie wspólnej dla budżetu państwa i budżetów gmin, zaznaczając przy tym specyfikę gminną li tylko odrębnym artykułem, paragrafem lub punktem.
Od 1 stycznia 1991 r. (z którą to datą zlikwidowano fundusze celowe) finanse gmin zamykają się w zasadzie w ramach ich budżetów. W związku z rozdzieleniem samorządu terytorialnego i państwa, także budżety gmin zostały formalnie i mery-torycznie oddzielone od budżetu państwa. W 1993 r. było w Polsce około 2,5 tys. budżetów gmin. Należy przy tym podkreślić, że struktura organizacyjna budżetów lokalnych i zasady procedury budżetowej są jednolite dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego, niezależnie od ich rodzajów i wielkości.
Z kolei struktura wewnętrzna budżetów gmin nie ma jednolitego i do końca jasno określonego charakteru. O budżecie gminy można bowiem mówić albo w sensie szerokim, obejmującym wszystkie dochody i wydatki gmin, niezależnie od własnego czy zleconego charakteru tych ostatnich i źródeł ich finansowania. W tym znaczeniu budżet lokalny obejmuje zarówno budżet własny gminy, jak i plan finansowania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminie. Z takim rozumieniem pojęcia „budżet gminy” mamy przykładowo do czynienia w art. 7 ustawy z 5 stycznia 1991 r. Prawo budżetowe.
Pojęcie „budżet gminy” występuje jednak także w znaczeniu węższym, obejmującym wyłącznie plan dochodów i wydatków w zakresie zadań własnych gmin. Takie rozróżnienie jest jak najbardziej uzasadnione merytorycznie i formalnie, mylące są tylko nazwy ustawodawcy, używającego dla obydwu rodzajów budżetu tej samej nazwy „budżet gminy”.
Leave a reply