Decentralizacja gospodarki była akceptowana politycznie, jednakże nie trafiała na sprzyjający jej rozwojowi grunt uwarunkowań ustrojowych i gospodarczych. Dla ratowania idei gospodarki socjalistycznej w końcu 1988 r. podjęto radykalne reformy, które socjalizmu co prawda nie uratowały, lecz stworzyły pomost i warunki przejścia do gospodarki rynkowej.
W grudniu 1988 r. uchwalono przede wszystkim wymienianą już ustawę o działalności gospodarczej, która stała się konstytucją gospodarczą. W tym samym czasie otworzono pełniej możliwości inwestowania w Polsce przez kapitał zagraniczny. Przyjęcie zasady wolności gospodarczej oraz innych zasad gospodarowania typowych dla gospodarki rynkowej pociągnęło za sobą dalsze zmiany. Objęły one gospodarkę finansową przedsiębiorstw państwowych, prawo bankowe, prawo podatkowe, prawo dewizowe i prawo celne itd.
W interesującym nas zakresie nastąpiło zdecydowane zmniejszenie rozmiarów normatywizacji, ponieważ nowe zasady gospodarki finansowej przedsiębiorstw ograniczyły się do rozwiązań w zakresie tworzenia dwóch podstawowych funduszy (założycielskiego i przedsiębiorstwa) i do płacenia przez przedsiębiorstwo dywidendy. Odstąpiono od normowania innych zagadnień, objętych dotychczas mianem systemu finansowego przedsiębiorstw.
Oddziaływanie ekonomiczno-finansowe na gospodarkę finansową przedsię-biorstw państwowych oraz innych podmiotów gospodarczych miało od tej pory polegać głównie na oddziaływaniu podatkowym, kredytowym, celnym, dewizowym, ubezpieczeniowym itd. Zapoczatkowało to proces zanikania systemów finansowych w dotychczasowym rozumieniu tego terminu.
Leave a reply