W odniesieniu do spółdzielni prawo spółdzielcze ustala zasadę, że prawidłowy zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o należny podatek dochodowy oraz po uwzględnieniu jej udziału w wyniku finansowym innych organizacji, stanowi nadwyżkę bilansową. Ta zaś podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego zgromadzenia. Co najmniej 30% nadwyżki przeznacza się na zwiększenie funduszu zasobowego. Spółdzielnia może też być obowiązana do wnoszenia wpłat na rzecz scentralizowanego funduszu rozwoju, tworzonego na szczeblu centralnego związku spółdzielni. Dalsza część nadwyżki bilansowej jest dzielona na utworzenie i zasilania funduszy celowych spółdzielni oraz służy do podziału między członków spółdzielni na premie, nagrody, działalność społeczno-wychowawczą, cele socjalne i mieszkaniowe.
Straty bilansowe spółdzielni pokrywa się z funduszu zasobowego, a w części przekraczającej fundusz zasobowy z funduszu udziałowego i innych funduszów własnych spółdzielni – według kolejności ustalonej przez statut. Straty pierwszego roku obrachunkowego po założeniu spółdzielni moga być pokryte w roku następnym. Gdyby fundusze własne nie wystarczały na pokrycie strat, walne zgromadzenie może podjąć uchwałę zobowiązującą członków do wcześniejszgo wpłacenia udziałów, niż to przewiduje statut.
Wcześniej wskazaliśmy na to, że w spółkach prawa handlowego podział zysku netto jest swobodny. Istnieje jednak możliwość, niekiedy obowiązek (w odniesieniu do spółek akcyjnych) tworzenia funduszy o charakterze rezerwowym.
Leave a reply