Różni się ono jednak dość istotnie od ogólnego postępowania administracyjnego. Różnice dotyczą m.in. tego, iż: 1) postępowanie podatkowe prowadzone jest przez organ podatkowy, który jest jednocześnie podmiotem kształtującym sytuację prawną podatnika w ramach toczącego się postępowania 2) rozstrzygnięcie sprawy podat-kowej wymaga ustalenia istnienia pewnych zdarzeń i działań istotnych z punktu widzenia podatkowo-prawnego stanu faktycznego 3) w toku postępowania podat-kowego dąży się do odtworzenia przeszłości, stanowiącej podstawę kształtowania stosunków prawnych między podmiotami postępowania podatkowego 4) postępo-wanie podatkowe wymaga większego sformalizowania i posługiwania się różnymi dowodami 5) technika ustalania stanów faktycznych w postępowaniu podatkowym różni się od techniki stosowanej w ogólnym postępowaniu podatkowym.
Od 1980 r. postępowanie podatkowe sensu stricto regulowane jest przede wszystkim przepisami znowelizowanego k.p.a. (Dz.U. z 1980 r. Nr 9, poz¦ 26 z późń.zm.). Dla uwzględnienia specyfiki postępowania podatkowego niektóre przepisy ogólnego postępowania administracyjnego nie mają zastosowania, natomiast stosuje się przepisy szczególne określone w dziale III k.p.a. Odmienności te dotyczą w szczególności: właściwości miejscowej organów podatkowych (art. 164 k.p.a.), niektórych terminów załatwiania spraw (art. 171 i 172 k.p.a.), czynności kontrolnych (art. 167 k.p.a.), zawieszenia postępowania (art. 166 k.p.a.), postępowania dowodowego (art. 168 i 169 k.p.a.), wykonywania decyzji podatkowych (art. 173 k.p.a.), wymogów co do treści odwołania od decyzji podatkowych (art. 170 k.p.a.) itd.
Postępowanie podatkowe prowadzone na podstawie przepisów k.p.a. opiera się również na zasadach ogólnego postępowania administracyjnego. Są one integralną częścią przepisów regulujących procedurę postępowania i dlatego ich naruszenie jest zawsze traktowane jako naruszenie przepisów prawa procesowego. O ile NSA stwierdzi, że naruszenie to miało istotny wpływ na wynik postępowania, to skutkiem stwierdzenia może być uchylenie zaskarżonej decyzji (na podstawie art. 207 § 2 pkt 3 k.p.a.).
1)legalizmu (art. 6 k.p.a.), 2) uwzględniania interesu społecznego i słusznego interesu obywateli (art. 6 i 7 k.p.a.), 3) prawdy obiektywnej (art. 7 k.p.a.), 4) udzielania informacji stronom (art. 9 k.p.a.), 5) czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 § 1 k.p.a.), 6) dwuinstancyjności (art. 15 k.p.a.), 7) trwałości decyzji administracyjnej (art. 16 § 1 k.p.a.), 8) sądowej kontroli legalności decyzji administracyjnych (art. 16 § 2 k.p.a.), 9) pisemności, 10) pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa (art. 8 k.p.a.), 11) szybkości i prostoty postępowania (art. 12 k.p.a.), 12) przekonywania stron (art. 11 k.p.a.).
Leave a reply