Trzeba także podkreślić, że wielu planistów przyjmuje wykonalność planu i jego sensowność za pewnik i na tej podstawie tworzy kolejne opracowania. Nie doceniają oni konieczności działań wyjaśniających, dodatkowych interpretacji, ciągłej kontroli realizacji zadań oraz wprowadzania zmiany, nawet wtedy gdy sytuacja zmieni się istotnie. Bardzo często zaskakują ich i są dla nich niezrozumiałe modyfikacje dokonywane przez wykonawców zwykle bliższych realiom. Powtórzmy: plan to nie jest to samo, co realizacja: zapominanie o tym prowadzi np. do niedoceniania kwestii poziomu kwalifikacji i wiedzy !ego przyszłych realizatorów.
Ostatnią zauważalną przyczyną niepowodzeń w planowaniu jest fetyszy- zowanie zmiennych ilościowych (wzrost, rozwój, udział w rynku itp.)- Chociaż wiadomo, że zmienne jakościowe w planowaniu mają duże znaczenie, to procesy planistyczne nadal opierają się w zasadniczej części na kategoriach ilościowych i ekstrapolacji trendów. Co więcej, informacje będące podstawą planu często nie są wystarczająco wiarygodne lub pełne trudno na ich podstawie budować konkretne koncepcje wzrostu i rozwoju.
Lista przyczyn niepowodzeń procesu planowania w organizacjach mogłaby być z pewnością o wiek dłuższa. Naszym celem jednakże było pokazanie najczęstszych i najbardziej „klasycznych” przyczyn niepowodzeń w planowaniu. Ich eliminacja w momencie opracowywania planów ułatwi z pewnością realizację zamierzeń, może także ograniczyć zakres i głębokość procesów kontrolnych w firmie.
Leave a reply