Banki wykształciły się przecież jako rodzaj działalności handlowej i rozwój cywilizacji nie zminił ich istoty. Jedynie ęo zasługuje natomiast na odrębną uwagę, to rozważenie charakteru prawnego centralnego banku państwa, którego funkcje są odmienne od pozostałych banków i nie pozostaje to bez wpływu na regulowanie jego statusu prawnego (patrz niżejpkt 3).
Banki są przedsiębiorstwami w ekonomicznym rozumieniu tej instytucji. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że istoty banku nie zmienia fakt, iż banki
działają w różnych formach prawnych nie ma to decydującego znaczenia dla określenia ich istoty prawnej. Jest ona poniekąd wspólna dla banków jako podmiotów wykonujących czynności bankowe. Pojęcie czynności bankowych może służyć za kryterium wyodrębnienia banków spośród innych podmiotów prawa. Organizację i funkcjonowanie banków kształtują normy prawa bankowego (publicznego i prywatnego), w mniejszym zaś stopniu normy prawa handlowego, administracyjnego itd.
W świetle prawa bankowego z 1989 r. banki są samodzielnymi i samofinansującymi się jednostkami organizacyjnymi, posiadającymi osobowość prawną, działającymi na podstawie ustawy oraz statutów. Definicja ta nie wyjaśnia w pełni istoty prawnej banku. Wskazują na nią jednakże inne przepisy prawa bankowego. Stanowią one m.in., że do podstawowej działalności banków należy gromadzenie środków pieniężnych, udzielanie kredytów i pożyczek oraz przeprowadzanie rozliczeń pieniężnych.
– jego nazwę (obowiązkowo z wyrazem bank),
– siedzibę oraz przedmiot i zakres działalności banku,
Leave a reply