Główny problem w funkcjonowaniu to zbyt niskie środki, które asygnuje budżet Wspólnoty na finansowanie wymienionych celów. Nie są one w stanie zapobiec, ani w istotny sposób zmniejszyć bezrobocia w takich krajach, jak Hiszpania, Grecja i Portugalia.
Wspólny rynek rolny jest finansowany z Europejskiego Funduszu i Gwarancji Rolnych. Utworzono go na podstawie decyzji Rady z kwietnia 1962 r., następnie zaś zmieniono jego konstrukcję w 1970 r. Fundusz ten dzieli się niejako na dwie części, gdy idzie o kierunki wydatkowania środków. Z funduszu gwarancji rolniczych są finansowane subwencje związane z eksportem produktów rolnych do krajów trzecich oraz z systemem interwencji na rynku rolnym. Wydatkowanie to jest ściśle powiązane z przyjętą organizacją rynku rolnego. Jest podzielony na cztery grupy w zależności od zakresu interwencji. Natomiast fundusz orientacji służy finansowaniu strukturalnej przebudowy rolnictwa, tj. unowocześnieniu produkcji rolnej, jej racjonalizacji, właściwemu wykorzystaniu siły roboczej oraz rozwijaniu postępu technicznego w rolnictwie.
W marcu 1975 r. Rada powołała do życia Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego. Konieczność jego utworzenia wynikała ze znacznych różnic w rozwoju społeczno-gospodarczym poszczególnych regionów rolniczych, jak i niektórych regionów przemysłowych. Środki funduszu miały naturalnie jedynie uzupełniać pomoc finansową dla tych regionów, które korzystały przede wszystkim ze środków poszczególnych państw. Określono cztery warunki finansowania ze środków funduszu. Po pierwsze, pomoc finansowa była kierowana tylko do tych regionów, które określono w programach rozwoju regionalnego poszczególnych państw członkowskich jako regiony wymagające subwencjonowania.
Leave a reply