Do drugiej grupy należą natomiast izby skarbowe, które są właściwe dla podejmowania decyzji podatkowych w postępowaniu odwoławczym od decyzji urzędów skarbowych. Przy izbach skarbowych funkcjonują dotychczas podatkowe komisje odwoławcze, które są kompetentne w sprawach dotyczących wymiaru i poboru podatków obrotowego i dochodowego od osób fizycznych, gdy podstawy opodatkowania oszacowano. Natomiast w stosunku do decyzji podatkowych pod-jętych przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta organem odwoławczym jest kolegium odwoławcze przy sejmiku samorządowym (art. 39 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, Dz. U. Nr 16, poz. 95 z późn. zm.).
Na podstawie ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 422 zm.: z 1992 r. Nr 21, poz. 85) od 1992 r. działają organy kontroli skarbowej (patrz szerzej część 1 rozdział 6).
Mogą one przejąć rolę organów podatkowych. Chodzi w szczególności o inspektorów kontroli skarbowej, którzy po wyykonaniu kontroli skarbowej ustalają jego tzw. wynik, będący nie tyle rezultatem faktycznego zakończenia postępowania kontrolnego, co formą decyzji ustalającej rodzaj i wysokość zobowiązania podatkowego (art. 25 ustawy o kontroli skarbowej). Organowi kontroli skarbowej przysługują wówczas uprawnienia organu podatkowego do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej. Kontrolowany może, w terminie 14 dni od doręczenia mu wyniku kontroli, wnieść do przełożonego inspektora żądanie skie-rowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych. Postępowanie takie prowadzi wówczas właściwy urząd skarbowy.
Leave a reply