– do określonej wysokości w rachunku kredytu,
– pod zastaw papierów wartościowych, do wysokości równej określonej części nominalnej wartości tych papierów,
– w innej formie, określonej przez Prezesa NBP.
Oprocentowanie kredytu refinansowego może być zróżnicowane przy uwz-ględnieniu zdolności banku do spłaty wraz z odsetkami w umownych terminach spłaty.
Prezes NBP może określić jednolitą dla wszystkich banków relację między kredytem refinansowym a sumą niepodzielnych funduszy własnych banku zacią-gającego kredyt i zgromadzonych w nim środków pieniężnych. Kredyt refinansowy udzielony bankowi nie może przekraczać kwoty wynikającej z tej relacji. Jeżeli sy tuacj a finansowa banku korzystaj ącego z kredytu refinansowego ulega pogorszeniu w stopniu zagrażającym terminowej spłacie kredytu albo bank ten nie przestrzega istotnych postanowień umowy kredytowej, NBP może wypowiedzieć tę umowę i zażądać wcześniejszej spłaty kredytu w całości lub w części.
Oddziaływanie na procesy kredytowania odbywa się również poprzez zakaz nadmiernej koncentracji kredytów i innych wierzytelności, a także poprzez możliwość tworzenia konsorcjów bankowych. Polskie prawo bankowe stanowi, że suma kredytów i pożyczek pieniężnych oraz wierzytelności z tytułu gwarancji bankowych, poręczeń i akredytyw oraz innych zobowiązań banku zaciągniętych na zlecenie klienta w stosunkach z jednym podmiotem lub grupą związanych ze sobą kapitałowo lub organizacyjnie podmiotów nie może przekraczać 15% sumy funduszy własnych banku, a wierzytelność wynikająca z jednej umowy nie może przekraczać 10%. Granice te mogą być przekroczone za zgodą Prezesa NBP, jednakże do wysokości 50% funduszy własnych banku. Ograniczenia te mają na celu zabezpieczenie pozycji banku na wypadek niewypłacalności kredytobiorcy. Prawo bankowe pozwala natomiast na zawieranie przez bank umowy z innymi bankami w sprawie wspólnego udzielania kredytu (konsorcjum bankowe). Pozwala to zachować wymogi dotyczące pojedyńczych banków w zakresie koncentracji kredytów, a jednocześnie udzielić kredytu w wysokości przekraczającej możliwości jednego banku.
Do aktywnych czynności bankowych należy również udzielanie gwarancji bankowych. Są one coraz częściej wymagane w obrocie gospodarczym. Udzielanie gwarancji bankowej jest bliższe udzielaniu kredytu bankowego. Dlatego też i w tym zakresie występują elementy oddziaływania publiczno-prawnego (zarządzenie Prezesa NBP z dnia 5 listopada 1992 r. w sprawie szczegółowego trybu i form udzielania gwarancji bankowych, M.P. Nr 36, poz. 270).
Leave a reply