Organy celne

Ustawa z 28 grudnia 1989 r. Prawo celne reguluje m. inn. ustrój organów celnych. Za centralny organ administracji państwowej w sprawach celnych ustawa uznaje Prezesa Głównego Urzędu Ceł, zaś za organ administracji państwowej w sprawach celnych – dyrektora urzędu celnego. Tę względnie przejrzystą strukturę zaciemnia jednak postanowienie, że Prezes Głównego Urzędu Ceł jest nadzorowany przez Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, któremu ustawa przyznaje także cały szereg uprawnień samoistnych w sprawach celnych.

Itak: Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą m. inn.: wydaje koncesje na eksport i import określonych towarów i usług, przydziela kontyngenty na eksport i import, prowadzi postępowanie w sprawach z zakresu pozwoleń na przywóz i wywóz towarów, wnioskuje kandydata na Prezesa Głównego Urzędu Ceł, tworzy i znosi urzędy celne, określa ich właściwość rzeczową i miejscową.

Z powyższego wynika więc, że Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą jest zarówno organem celnym, jak i organem nadzoru nad administracją celną (sensu stricto). Prezes Głównego Urzędu Ceł, jako centralny organ administracji państwowej w sprawach celnych posiada następujące podstawowe kompetencje:

– realizuje politykę celną państwa

– współdziała w kształtowaniu polityki celnej państwa

– realizuje budżet państwa w zakresie przewidzianym dla organów celnych

– sprawuje nadzór nad organami administracji celnej

– kształtuje i realizuje politykę kadrową w organach celnych

– współpracuje z organami celnymi innych państw oraz organizacjami międzynarodowymi

– rozpatruje odwołania od decyzji dyrektorów urzędów celnych

– prowadzi postępowanie w sprawach z zakresu ceł antydumpingowych oraz zezwoleń na zakładanie i prowadzenie składów celnych

– przedstawia kandydatury na stanowisko wiceprezesów Głównego Urzędu

– zleca zadania dyrektorom urzędów celnych

– nadaje statuty urzędom celnym

– upoważnia, w porozumieniu z właściwym ministrem, inne organy admi-nistracji państwowej do wykonywania niektórych zadań organów celnych

– powierza podmiotom gospodarczym wykonywanie, na rzecz podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, czynności z zakresu dozoru i kontroli celnej (agencje celne)

– wykonuje inne kompetencje, przewidziane przepisami szczególnymi.

– dokonywanie wymiaru i poboru należności celnych

– dopuszczanie na polskim obszarze celnym lub do wywozu zagranicę celną towarów będących przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą

– wykonywanie dozom celnego i kontroli celnej obrotu towarowego z zagranicą (pojęcia te zostaną wyjaśnione w p. 6.)

– zwalczanie i ściganie przestępstw i wykroczeń celnych, w zakresie ustalonym ustawą karną skarbową (zob. p. 7.)

– wydawanie decyzji w postępowaniu celnym, jako organ I instancji

– wydawanie pozwoleń na import i eksport towarów, w granicach określonych przez Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą

– wykonywanie innych kompetencji, przewidzianych w przepisach szcze-gólnych.