Dalsze wysiłki integracyjne osiągnięto w grudniu 1991 r. w Maastricht. Doszło tam bowiem do zawarcia traktatu o utworzeniu Unii Europejskiej, która stała sie celem dalszych zabiegów integracyjnych. Natomiast trzy odrębne wspólnoty zostały określone mianem Wspólnoty Europejskiej. Nie oznacza to rozwiązania trzech wspólnot, które zachowują w mocy swe traktaty założycielskie, modyfikowane następnie przez Jednolity Akt Europejski oraz przez traktat z Maastricht.
Podstawy prawne organizacji i funkcjonowania Wspólnot Europejskich
Podstawy prawne organizacji i funkcjonowania Wspólnot Europejskich są rozległe, ponieważ obejmują tzw. źródła pierwotne i wtórne. Do pierwszych należą traktaty założycielskie i ich zmiany, w wyniku których nie opracowano dotychczas tekstu jednolitego. Dla regulacji prawnej zagadnień gospodarczych i finansowych podstawowe znaczenie mają postanowienia Traktatu Rzymskiego o utworzeniu EWG, zmodyfikowane następnie przez Jednolity Akt Europejski i przez traktat o utworzeniu Unii Europejskiej. Do wtórnych źródeł prawa Wspólnoty Europejskiej należą natomiast przepisy prawne wydawane przez organy Wspólnoty, tj. przez Radę i Komisję w formie rozporządzeń, dyrektyw i decyzji dotyczących wykonania zobowiązań nałożonych na państwa członkowskie. Prawotwórczy charakter mają również w dużym stopniu orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości.
Po zmianie ustroju politycznego i gospodarczego Polska podjęła starania dotyczące członkostwa we Wspólnocie. Pierwszym krokiem stało się podpisanie w Brukseli w dniu 16 grudnia 1991 r. Układu Europejskiego, na mocy którego Polska stała się członkiem stowarzyszonym ze Wspólnotą. Na okres ratyfikacji Układu zawarto tzw. Umowę Przejściową, której postanowienia określały przedmiot, sposoby i terminy realizacji Układu w okresie oczekiwania na jego ratyfikację. Z dniem 1 lutego 1994 r. Układ Europejski wszedł w życie. Jgo postanowienia są również pierwotnym źródłem prawa Wspólnooty Europejskiej.
Leave a reply