Wzajemne relacje między organami podatkowymi a organami kontroli skar-bowej układają się więc w taki sposób, że organy podatkowe nie mogą prowadzić w sposób samoistny kontroli podatkowej i w tym celu wnioskują o jej podjęcie do organu kontroli skarbowej. Z kolei, organy kontroli skarbowej mogą prowadzić postępowanie podatkowe, o ile kontrolowany nie zażąda, aby toczyło się ono poza postępowaniem kontrolnym.
Potrójną rolę pełni w zakresie postępowania podatkowego Minister Finansów i jego aparat wykonawczy (Ministerstwo Finansów). Jako naczelny organ administracji państwowej w dziedzinie finansów państwa sprawuje on przede wszystkim ogólny nadzór w sprawach zobowiązań podatkowych (art. 4 ustawy o zobowiązaniach podatkowych). W ramach tego nadzoru zapewnia on jednolitość stosowania przepisów podatkowych przez organy podatkowe. W tym celu dokonuje on urzędowej wykładni prawa podatkowego.
W pewnym zakresie Minister Finansów występuje również w roli organu podatkowego. Jest bowiem właściwy do rozpatrywania odwołań od decyzji wydanych w I instancji przez izbę skarbową. Może również wystąpić w roli organu podatkowego I instancji, co dotyczy ustalania zobowiązań podatkowych od przedsiębiorstw państwowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz Ministrowi Obrony Narodowej. Do decyzji wydanych w I instancji stosuje się wówczas przepis art. 127 § 3 k.p.a.
Poza tokiem instancji Minister Finansów jest właściwy do rozpatrywania każdej sprawy dotyczącej zobowiązań podatkowych, które są wnoszone do niego w ramach skarg i wniosków, a także prośby o umorzenie zaległości podatkowych.
Nie wolno jednak zapominać o tym, że zasadniczo Minister Finansów jest organem podejmującym działania strategiczne w zakresie polityki finansowej. Do niego należą również działania analityczne i kontrolne stanowiące podstawę do projektowania zmiany przepisów prawnych w dziedzinie finansów oraz do wydawania przepisów o charakterze wykonawczym.
Leave a reply