Przypadek wypożyczalni kaset wideo

Wypożyczalnia do obsługi wykorzystywała komputer. Ceny były zróżnicowane: od 3 zł za supernowości do 1,50 zł za starsze filmy. Godziny otwarcia: w dni powszednie od 13.00 do 19.00, a w soboty od 9.00 do 15.00.

Konkurent 3 – Sień: W jednym z wieżowców na peryferiach osiedla, w sieni wydzielono pomieszczenie, w którym pod koniec 1992 roku znalazł miejsce mały sklep i wypożyczalnia. Jan był po raz pierwszy w tym sklepie, ale słyszał o nim wcześniej. Pomimo malutkiej przestrzeni sklep był urządzony ze smakiem, na wzór typowego convenience store. Oferował papierosy, gazety i tygodniki, napoje, wyroby higieniczne – jednym słowem wszystko, co jest prawie niezbędne i czego brak ludzie dostrzegają w ostatnim momencie. Ceny były zdecydowanie wysokie, przeciętnie o 20% wyższe od cen w supermarkecie. Wypożyczalnia kaset obejmowała w ocenie Jana około 250 tytułów, praktycznie same nowości w eleganckich pudełkach. Po zapisaniu się Jan zaczął wypytywać sprzedawcę o poszczególne filmy. Po chwili już wiedział, że sprzedawca jest doskonale zorientowany w fabule, aktorach, plotkach – miał własne zdanie na temat każdego filmu, ale jednocześnie obiektywnie nakreślał fabułę i oceniał, komu może się on podobać. Ceny wypożyczenia były znormalizowane: 3,50 zł za dobę pierwsza kaseta, 3 zł druga i następne po 2,50 zł. Dominowała sensacja, komedia oraz filmy „poważne” i erotyki w najlepszym gatunku. Sklep był otwarty od 8.00 do 22.15 {z przerwą między 12.00 a 14.00), a w niedziele od 9.00 do 16.00

Jan pamiętał z zajęć, iż są trzy typy przewagi konkurencyjnej: zbudowane na kosztach, jakości oraz systemie obsługi. Problem polegał na tym, iż nie bardzo wiedział, jak rozpocząć analizę przewagi swojej wypożyczalni i czy w ogóle jakieś przewagi konkurencyjne ona miała. Wydawało mu się, że ponieważ wszyscy zaopatrują się z grubsza u tych samych dostawców, mają podobne ceny i zbliżone godziny otwarcia, oraz funkcjonują na tym samym osiedlu, to trudno mówić o wyraźnej przewadze konkurencyjnej.