Przyznanie autonomii dewizowej jednostkom gospodarczym

Z odejściem od formuły monopolu dewizowego państwa wiąże się także tzw. przyznanie autonomii dewizowej jednostkom gospodarczym, które w określo-nych przypadkach mogą wpływy dewizowe gromadzić na swoich rachunkach walutowych.

4)Poprzez wprowadzenie całego pakietu nowych rozwiązań, Prawo dewizowe z 1989 r. realizuje zasadę wewnętrznej wymienialności złotego. Służą jej takie regulacje prawne, jak: prawo zakupu przez podmioty gospodarcze waluty dla potrzeb obrotów handlowych z zagranicą (i odpowiadające temu obowiązki banków dewizowych), prawo prowadzenia kantorów wymiany walut, prawo osób zagranicznych do odsprzedaży walut obcych i zamiany ich na złote polskie itp.

5)W związku z utrzymaniem w dość szerokim zakresie instytucji indywi-dualnych zezwoleń dewizowych, w obowiązującym ustawodawstwie przyjęto ge-neralną zasadę zaskarżalności wszelkich indywidualnych decyzji w postępo-waniu dewizowym do naczelnego Sądu Administracyjnego. Jest to także dowód liberalizacji i demokratyzacji naszej reglamentacji dewizowej.

6)Jak dotychczas, chociaż w znacznie zmienionych formach, nasze prawo dewizowe rozróżnia trzy sfery obrotu dewizowego: obrót dewizowy w kraju, obrót dewizowy z zagranicą i obrót dewizowy za granicą. Zakres reglamentacji dewizowej zmniejsza się i liberalizuje, gdy analizujemy poszczególne rodzaje obrotu dewizowgo, w kolejności wymienionej wyżej.

7)Dla celów dydaktycznych możemy wskazać na zasadę kompleksowego charakteru reglamentacji dewizowej. Nie sprowadza się ona bowiem wyłącznie do obowiązków, ograniczeń i zakazów przewidzianych ustawą – Prawo dewizowe. Reglamentacja dewizowa realizowana jest także przez wydawanie ogólnych i indywidualnych zezwoleń dewizowych, a także sankcje za popełnienie przestępstwa i wykroczenia dewizowego. Dopiero całościowa ich analiza daje prawidłowy obraz zakresu i charakteru tej reglamentacji. Z punktu widzenia obowiązujących przepisów prawnych, niezbędne jest więc łączne analizowanie poszczególnych rozwiązań, w oparciu zarówno o Prawo dewizowe z 15 lutego 1989 r., jak i zarządzenie Ministra Finansów z 18 czerwca 1993 r. w sprawie ogólnego zezwolenia dewizowego (M.P. Nr 32, poz. 331) oraz ustawę karną skarbową z 26 października 1971 r. (Dz.U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103 z późn. zm.).<

Treść reglamentacji dewizowej sprowadzić można do dwóch podstawowych instrumentów prawnych: obowiązków i ograniczeń. W dalszej części pracy przed-stawimy je kolejno.

Leave a Reply

Kategorie
https://kalorycznyekogroszek.pl/termoizolacja-i-ekologiczny-opal-przepis-na-sukces/