Traktat o Unii Europejskiej wniósł istotne zmiany w regulacji i zagadnienia równoważenia budżetu. Mając na uwadze cykliczność występowania deficytów budżetowych w krajach Wspólnoty przyjęto pewne wymogi w tej dziedzinie. Rządy państw członkowskich zostały zobowiązane do unikania nadmiernego deficytu budżetowego, natomiast Komisję obarczono obowiązkiem sprawowania nadzoru nad rozwojem sytuacji budżetowej i wysokości zadłużenia w państwach członkowskich. Ustalono też pewne wartości bazowe, które nie powinny być przekroczone przy ustalaniu budżetu państwa członkowskiego. Są to: 3% dla stosunku planowanego lub rzeczywistego deficytu budżetowego produktu krajowego brutto wyrażonego w cenach rynkowych oraz 60% dla stosunku zadłużenia państwowego do produktu krajowego brutto wyrażonego w cenach rynkowych. Jeżeli państwo członkowskie nie spełnia tych wymagań, to Komisja sporządza protokół i przedstawia go Radzie, ta zaś ustala, czy występuje nadmierny deficyt budżetowy i wydaje odnośnemu państwu zalecenia mające na celu wyjście z tej sytuacji. Jeżeli państwo nie zastosuje się do zaleceń lub decyzji Rady, to mogą być uruchomione następujące sankcje obowiązek przedstawienia informacji o zamiarze wypuszczenia obligacji i papierów wartościowych przez państwo, zrewidowanie polityki pożyczkowej Europejskiego Banku Inwestycyjnego, złożenia depozytu nie podlegającego oprocentowaniu do czasu poprawienia sytuacji w zakresie nadmiernego deficytu, nałożenia kar pieniężnych.
Wydatki przewidziane w budżecie są ustalane na przeciąg jednego okresu budżetowego. Rozpoczyna się on 1 stycznia i kończy 31 grudnia. Wszelkie kredyty, poza kredytami dotyczącymi wydatków osobowych, o ile nie zostaną wykorzystane w ciągu okresu budżetowego, mogą być przeniesione, ale jedynie na następny okres budżetowy.
Leave a reply