Zdaniem Portera strategia powinna być zdefiniowana jako skuteczny program, sformułowany dla każdego obszaru działania organizacji, koordynujący różnorodne funkcje.
Po zanalizowaniu celów, założeń, strategii i najbardziej prawdopodobnych zachowań konkurentów przechodzimy zatem do przeglądu silnych i słabych stron własnej firmy, a także szans, jakie mogą być wykorzystane, oraz zagrożeń, których trzeba unikać i które powinniśmy w miarę możliwości minimalizować.
M. Porter wyróżnia pięć czynników (sił) określających pozycję firmy na ry n k u i świadczących o jego atrakcyjności. Są to: (1) bariery wejścia na rynek, (2) aktualny stan konkurencji na rynku, (3) możliwości substytucji, (4) nabywcy, (5) dostawcy. Przedstawiamy je na rysunku 3.2.
Podstawą strategii konkurencyjnej jest zrozumienie zasad i reguł, jakie obowiązują na rynku, na którym firma działa. Ostatecznym jej celem jest takie usytuowanie przedsiębiorstwa względem otoczenia, aby możliwie najpełniej wykorzystywać istniejące warunki do realizacji założonych celów.
Bariery wejścia na rynek. Pojawienie się na rynku nowej firmy powoduje zmianę jego charakteru i właściwości. Dlatego ważna jest wiedza o tym, jakie są potencjalne możliwości dostania się na „nasz” obszar wpływów. Zmiana charakteru rynku po dojściu nowych uczestników może przejawiać się np. w zmianach cen, konieczności redukcji kosztów lub w zmniejszeniu jego ogólnej atrakcyjności. Także formułując strategię zakładającą opanowanie nowego rynku trzeba zorientować się, jakie bariery i niebezpieczeństwa można napotkać.
Leave a reply