– M. Porter wyróżnia następujące czynniki mogące być przeszkodami w wejściu na rynek:
– ekonomia skali, przejawiająca się w spadku kosztów produkcji jednostki wyrobu lub usługi wraz ze wzrostem ilości tego, co wytworzyliśmy i (lub) oferujemy „nakazuje” ona uruchomienie na nowym rynku produkcji na skalę masową, co wymaga zwykle konieczności dysponowania odpowiednio dużymi zasobami
– konieczność inwestycji kapitałowych,
– lojalność nabywców względem organizacji dotychczas obsługujących dany rynek i utrwalonych w ich świadomości znaków firmowych sytuacja laka wymaga ponoszenia kosztów intensywnej działalności marketingowej,
– brak kanałów dystrybucji, oznaczający dla wchodzącego na rynek konieczność rezygnacji z części zysku i stworzenia własnego systemu dystrybucji,
– inne czynniki ograniczające, związane z kosztami produkcji, dostępem do surowców, ochroną patentową, lokalizacją.
Stan konkurencji. Konkurencja między istniejącymi na rynku firmami może być szansą dla osiągnięcia lepszej pozycji, ale może być także zagrożeniem. Konkurencja dotyczy obszaru cen, dystrybucji, promocji oraz właściwości samego produktu i usług z nim związanych. Porter stwierdza, że konkurencja na rynku rośnie, gdy jeden z konkurentów widzi szansę poprawienia swojej pozycji rynkowej.
Możliwość substytucji. Firma budująca strategię musi orientować się, co jest lub może być substytutem wytwarzanego produktu i, co się z tym wiąże, kto jest jej rzeczywistym konkurentem. Gdy możliwość substytucji na rynku zwiększa się, atrakcyjność tej branży spada.
Leave a reply