Z przedstawionych rozważań wynika, że proces planowania jest w swej istocie ciągiem stawianych pytań i udzielanych odpowiedzi. Za trzy podstawowe pytania, na które należy udzielić odpowiedzi w procesie planowania, uważa się następujące [Gud, 1980, s. 21]:
– dokąd zmierzasz?
– w jakim środowisku i otoczeniu się znajdujesz?
– jak się dostaniesz tam, dokąd zmierzasz?
W pytaniu pierwszym oczywiście zawiera się dążenie do określenia misji organizacji oraz naczelnych celów jej działania. Pytanie drugie wiąże się z potrzebą zbadania wewnętrznych warunków organizacji, czyli uzyskania informacji o siłach i słabościach przedsiębiorstwa. Wymagane jest także określenie potencjalnych szans i zagrożeń stwarzanych przez czynniki oraz trendy wypływające z otoczenia firmy. Natomiast pytanie trzecie obejmuje opracowanie alternatywnych rozwiązań dla opracowywanego planu. Następnym zadaniem jest tworzenie planów „na wszelki wypadek” (contingency plans), przydatnych w razie zajścia zdarzeń, które zgodnie z dzisiejszą oceną raczej nie powinny zaistnieć. Plany takie pozwalają na zminimalizowanie negatywnych skutków przykrych niespodzianek. Pytanie trzecie, wykorzystywane w formułowaniu planów, dotyczy także opracowania planów operacyjnych, przygotowania procedur kontroli realizacji planu oraz sposobów i harmonogramów wdrażania rozwiązań planistycznych.
Leave a reply