W tych trzech przekrojach można dokonywać porównań przedsiębiorstw niezależnie od rodzaju prowadzonej przez nie działalności. Porównania te są wykorzystywane przy podejmowaniu decyzji o znaczeniu strategicznym, dotyczących alokacji kapitału, inwestycji, rodzaju wytwarzanych produktów czy realizowanych usług.
Podstawowym zjawiskiem, które w metodzie Du Ponta stanowi najbardziej syntetyczne kryterium (szczyt piramidy wskaźników) kontroli rentowności, jest stopa zwrotu z kapitału własnego liczona według wzoru:
Stopa ROE wyraża zatem oprocentowanie kapitału wniesionego przez właścicieli, gdyż miernik ten można interpretować jako efekt finansowy pochodzący z ulokowania kapitału w danym przedsiębiorstwie. Współczynnik ROE najbardziej interesuje akcjonariuszy (udziałowców) przedsiębiorstwa. Jeśli przyjąć, że dla ogromnej większości menedżerów podstawowym celem jest maksymalizowanie majątku właścicieli, potwierdza to jego dominującą rolę w systemie controllingu.
Aby dobrze ocenić kształtowanie się stopy ROE, trzeba dokonać kontroli czynników, które ją określają bezpośrednio (zysk i kapitał własny) oraz pośrednio (np. co wpływa na poziom zysku). Zależności te prezentowane są na rysunku 5.10.
Powyższe wskaźniki, umieszczone w piramidzie Du Ponta, pełnią rolę zmiennych sterujących, które w planowaniu operatywnym i strategicznym służą przygotowaniu środków na rzecz poprawy rentowności przedsiębiorstwa.
Leave a reply