Wysokość należnego cła jest iloczynem stawki celnej (tj. wysokości cła od jednostki towaru) i wartości lub ilości tego towaru. Zestaw obowiązujących stawek celnych tworzy taryfę celną.
Nowa polska taryfa celna, która obowiązuje od I sierpnia 1991 r. oparta jest na Scalonej Nomenklaturze CN (ang. Combinet Nomenclatura). Stosuje ją większość krajów należących do GATT. Jest ona podzielona na 21 sekcji. 97 działów, 1327 pozycji i 9740 podpozycji.
19 grudnia 1991 r. Polska podpisała umowę o stowarzyszeniu z EWG. Jej efektem ma być m. inn. stopniowe znoszenie ceł oraz liberalizacja kontyngentów ilościowych na towary importowane z krajów Unii Europejskiej i nasze towary, eksportowane do tego regionu. Stawkę 0% osiągną cła odpowiednio w 1998 i 1999 r.
Stąd już dzisiaj w naszej taryfie celnej występują dwa rodzaje stawek: stawki podstawowe oraz stawki na towary importowane z krajów EWG. Te ostatnie są w większości wypadków niższe od stawek podstawowych.
Obowiązujące przepisy celne przewidują dodatkowo dwa inne rodzaje ceł: cło należne oraz cło minimalne. Jeśli cło należne jest wyższe od cła minimalnego, należy je uiścić w pełnej wysokości, jeśli natomiast jest ono niższe od cła minimalnego – wówczas importer winien uiścić cło minimalne.
Cło należne oblicza się przez przemnożenie właściwej stawki celnej przez tzw. wartość celną towaru. Wartością celną towaru jest cena zapłacona lub należna za towar celny (tzw. wartość transakcyjna) wraz z kosztami w niej nie ujętymi, a faktycznie poniesionymi przez kupującego.
Od tak obliczonej wartości cła należnego stosuje się w określonych sytuacjach zwolnienia i obniżki. Dotyczą one przede wszystkim towarów przeznaczonych na potrzeby zaopatrzeniowo-inwestycyjne.
Leave a reply