Organizacja wewnętrznego rynku pieniężnego w Polsce

Organizacja wewnętrznego rynku pieniężnego w Polsce wiąże się przede wszystkim z gromadzeniem przez banki oszczędności pieniężnych ludności oraz z lokowaniem wolnych środków pieniężnych podmiotów gospodarczych na wysoko oprocentowanych rachunkach bankowych. Na prawno-finansowe aspekty tych operacji wskazujemy szerzej w rozdziale 5.

Do podstawowych zasad rynku kapitałowego należy przesuwanie funduszów pieniężnych od podmiotów dysponujących wolnymi nadwyżkami kapitałowymi do tych podmiotów, które zgłaszają na nie zapotrzebowanie, a nie mają możliwości powiększenia majątku trwałego za pomocą środków własnych. Na zasoby finansowe determinujące podaż na rynku kapitałowym składają się: 1) oszczędności gospodarstw domowych, 2) oszczędności przedsiębiorstw, 3) oszczędności przymusowe tworzone przez państwo za pomocą systemu podatkowego oraz długu publicznego (pożyczki państwowe od ludności), 4) oszczędności gromadzone przez banki i instytucje dokonujące lokat długoterminowych. Natomiast popyt na rynku kapitałowym zgłaszany jest przez: 1) przedsiębiorstwa, 2) państwo i instytucje z nim związane, 3) organy samorządu terytorialnego, 4) gospodarstwa domowe.

Organizacja wewnętrznego rynku kapitałowego wiąże się nie tylko z fun-kcjonowaniem systemu bankowego, a zwłaszcza systemu kredytowego, lecz przede wszystkim z obrotem papierami wartościowymi. W Polsce organizacja rynku kapitałowego jest dopiero w stadium początkowym. Jesteśmy bowiem w toku przeobrażeń systemu bankowego (patrz szerzej rozdział 4). Natomiast funkcjonowanie rynku papierów wartościowych datuje się dopiero od 1991 r. (ustawa z 22 marca 1991 r. – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych, Dz. U. Nr 35 poz. 155 i Nr 103, poz¦ 447, z 1994 r. Nr 4, poz. 17). Zagadnienia związane z funkcjonowaniem rynku kapitałoweg