Powody, dla których w podręczniku prawa finansowego zajmujemy się publicznym prawem bankowym są bardzo prozaiczne. Dotychczas była to domena prawa finansowego, kwestionowana co prawda przez innych przedstawicieli prawa, lecz „nie konsumowana” przez nich w toku zajęć dydaktycznych. Przy prawidłowo ułożonym programie dydaktycznym studiów prawniczych lub administracyjnych prawo bankowe zasługuje przede wszystkim na odrębne traktowanie. Nie wyklucza to potrzeby i możliwości traktowania niektórych jego instytucji w ramach innych dyscyplin prawniczych. Na tym tle podział prawa bankowego na publiczne prywatne staje się bardzo zasadny.
Do prywatnego prawa bankowego należą normy prawne określające za-chowania uczestników czynności bankowych i usług bankowych. Są one oparte przede wszystkim na umowach. Nie oznacza to jednak, że w tym zakresie nie ma również styków z prawem finansowym. Istnieje przecież konieczność interwencji państwa w zakresie wykonywania przez bank niektórych czynności biernych (gromadzenia środków pieniężnych) i czynności czynnych (wydatkowania środków pieniężnych, zwłaszcza poprzez emisję pieniądza bezgotówkowego, a szczególnie kredytu bankowego). Uzasadnia to zajęcie się niektórymi instytucjami prywatnego prawa bankowego również w wykładzie prawa finansowego, ze względu na znaczenie tych instytucji dla funkcjonowania finansów publicznych.
Poza dalszymi rozważaniami pozostawiamy problematykę międzynarodowego prawa bankowego, będącego efektem stosunków gospodarczych i finansowych państw tworzących różne międzynarodowe organizacje gospodarcze i finansowe, w tym banki. Problematyka ta jest przedmiotem wykładów specjalistycznych (z podstawowej literatury przedmiotu poleca się zwłaszcza: A. Kazimierczuk, Pieniądz i bank w kapitalizmie, Warszawa 1992, rozdział 9).
Leave a reply