Czynności bankowe

W świetle prawa bankowego z 1928 r. czynności bankowe dzieliły się na zwykłe i wymagające osobnej koncesji ministra skarbu. Prawo bankowe nie definiowało czynności zwykłych, wyliczało natomiast czynności wymagające koncesji. W następnych ustawach dotyczących prawa bankowego (z 1960, 1975, 1982 r.) wyliczano już czynności bankowe, lecz równocześnie zmiennie i równolegle posługiwano się pojęciem „zadań banków”.

Prawo bankowe z 1989 r. (tekst jedn. Dz.U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z>n.: z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz¦ 646) nie używa już terminu „zadania banków”. Wylicza natomiast czynności bankowe, traktując to wyliczenie jako otwarte („w szczególności). Obejmuje ono:

– prowadzenie rachunków bankowych,

– przyjmowanie wkładów oszczędnościowych i lokat terminowych,

– przeprowadzanie rozliczeń pieniężnych,

– udzielanie i zaciąganie kredytów i pożyczek pieniężnych,

– wykonywanie operacji wekslowych i czekowych,

– przyjmowanie i dokonywanie lokat w bankach krajowych i zagranicznych,

– udzielanie oraz przyjmowwanie poręczeń i gwarancji bankowych,

– dokonywanie obrotu wartościami dewizowymi oraz prowadzenie obsługi finansowej za granicą,

– prowadzenie obsługi pożyczek państwowych,

– emitowanie papierów wartościowych, dokonywanie obrotu tymi papierami oraz prowadzenie kont depozytowych papierów wartościowych,

– dokonywanie zleconych czynności związanych z emisją papierów war-tościowych,

– przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych.