Motywy normatywizacji gospodarki finansowej podmiotów gospodarczych

Państwo powinno zapewnić również ochronę wierzycielom podmiotów gospodarczych. Z tego też względu uzasadnione stają się rozwiązania prawno-fi- nansowe odnoszące się do majątku podmiotu gospodarczego, a także do niektórych funduszy celowych tworzonych przez taki podmiot. Państwo nie musi stymulować podmiotów gospodarczych do efektywnego wykorzystania środków majątkowych, które nie są jego własnością, chociaż wobec deficytowości niektórych kategorii zasobów i surowców, nie musi też pozostać obojętnym na gospodarkę nimi przez podmioty niepaństwowe. Normując jednak zasady odpowiedzialności prawnej za zobowiązania, a także zasady likwidacji i upadłości podmiotów gospodarczych państwo nie może zapomnieć o ochronie interesów własnych (zwłaszcza skarbowych), jak i innych wierzycieli. Stąd też w przepisach prawnych powinny pojawić się określone wymogi co do gospodarki środkami majątkowymi oraz obowiązki w zakresie tworzenia i przeznaczania niektórych funduszy celowych, zwłaszcza zaś funduszy o charakterze założycielskim oraz o charakterze rezerwowym.

Trzeci motyw normatywizacji gospodarki finansowej podmiotów gospodarczych jest najmniej istotny, niemniej występuje realnie w systemach prawnych państw o gospodarce rynkowej. Normatywizacja jest wówczas podyktowana względami identyfikacji poszczególnych form prawnych działalności gospodarczej. Państwo nie ma specjalnych powodów, aby normować gospodarkę finansową spółdzielni. Może jednak wymagać, aby spółdzielnia tworzyła określone fundusze o swoistym przeznaczeniu, które różnią spółdzielnię od spółki prawa cywilnego lub handlowego.